حضرت علی(ع)

اعتماد و دلبستگی به دنیا با آنچه از آن به چشم می بینی، نادانی است.

حضرت علی(ع) روز جمعه سیزدهم رجب سال سی عام الفیل ــ ده سال قبل از بعثت پیامبر(ص) ــ در خانه کعبه ولادت یافت. این فضیلت و شرافت را خداوند به حضرتش عطا کرد و در طول تاریخ کسی جز ایشان به این افتخار نایل نیامد.

ولادت حضرت علی(ع) یکی از زیباترین فصل های کتاب آفرینش است که نشان دهنده مقام والا و پرتوی از عظمت آن امام هُمام می باشد

در سال بیستم بعثت، به دنبال نزول آیات برائت، پیامبر اکرم(ص) مأموریت یافتند تا مظاهر بت پرستی را، ولو از طریق توسل به نیروی نظامی ریشه کن سازند؛ چرا که جز عده ای خاص، همگان از این عمل ناشایست دست برداشته بودند

حضرت علی(ع) نخستین فردی بودند که به پیامبر اکرم(ص) ایمان آوردند و در نماز به آن حضرت اقتدا کردند. رسول اکرم(ص) در این رابطه می فرمودند: هفت سال ملائکه با من و علی(ع) نماز خواندند و این در حالی بود که جز او کسی با من در این نماز همراه نبود.

ابوذر می گوید: روزی در مسجد مشغول نماز بودیم؛ نیازمندی وارد شد و دست گدایی دراز کرد ولی کسی او را کمک نکرد

شـنـاخت مردان بزرگ و شخصیت های الهی و آشنا شدن با ویژگی ها و خـصـوصـیات روحی و اخلاقی آنان، زمینه تربیت و خودسازی را در ما فـراهـم مـی کـند و می توانیم در رسیدن به صفات متعالی و کمالات انسانی، آنان را الگوی خویش قرار دهیم.

سخن گفتن درباره علی(ع)، ابرمرد جهان اسلام و انسانیت کاری است بس دشوار و سنگین که هرکس را توان قلم فرسایی و سخن گفتن درباره آن نیست. علی(ع) وجودی است چند بعدی و جامع اضداد; شجاع است و پر صلابت، سخنوری است بلیغ و فصیح. در محراب عبادت عابدی است گریان و لرزا ن و زاهدی است خداترس.

شهادت، متاع گرانبهایی است که هرکس قدرت خریداری اش را ندارد. شاهدی قدسی است که همگان لیاقت هم آغوشی با او را نمی یابند

السلام علیک یا رسول الله عنی، و عن ابنتک النازلة فی جوارک و السریعة اللحاق بک! قل یا رسول الله، عن صفیتک صبری، ورق عنها تجلدی، الا ان فی التأسی لی بعظیم فرقتک، وفادح مصیبتک، موضع تعزٍ، فلقد وسدتک فی ملحودة قبرک، وفاضت بین نحری و صدری نفسک. «فانا لله وانا الیه راجعون»